ساقیا

روی نیمکت زیر درخت بلند قامت چنار با برگ های سبز بهاری دراز کشیده ام و فکر می کنم که چرا دریا مثل بزرگی و صبوری است. دریا هیچ تلاشی برای مقابله با چالشی نکرده است و فقط خود را رها ساخته تا میدان گرانش ساقیا...

شب قدری که عزم کویشان کردیم و در اوایل سحر رفیقشان بی خبر به میهمانی دانشگاهمان آمدند

ساقیا...